REPLIKA ?

Jura 25.03.2007 16:56

Reakcja Wróbla

Roman Wróbel sie wypowiedzioł! I dzięki mu za to, jednak brakuje mi informacji związanych z jego działalnoscią koło likwidacji szkoły na Terasie. Artykuł na www.zaolzie.org   tyn temat poruszoł a dyrektor w swoji reakcji napisoł dużo, ale w sprawach innych..

czesil 25.03.2007 17:50

...

A ocena z ust obecnej dyrektorki Cienciałowej jest również krzywdząca i nieprawdziwa? (wywiad Głosu Ludu  z 13.3.2007 z obecną panią dyrektor szkoły J. Cienciała zamieszczamy niżej – przyp. A.S.).

A z  PZKO?  Tego kompletnie nie zrozumiałem....że niby Pan jest członkiem, ale dzieciaki nie? To, że PZKO jest skostniałe nie oznacza jeszcze, że ogołocimy je o generację, która mogłaby je reaktywować - oczywiście w przyszłości, kiedy podrośnie polskie zaplecze kulturalne.

Francek 25.03.2007 23:42

dyrektor

Obawiam się, że Pan Dyrektor albo nie opanował na wystarczającym poziomie umiejętności czytania ze zrozumieniem, albo nie cechuje Go dobra wola, bowiem w tekście na www.zaolzie.org  jest o Jadze, a On o Madze... No cóż, może rzeczywiście lepiej, że nie uczy już naszych dzieci.

Powiem krótko, prawda jest taka, czeska szkoła uczy nasze dzieci być Czechami (m.in.te dzieci, które do niej trafiają na skutek likwidacji polskich szkół – przyp. A.S.), polska powinna uczyć bycia Polakami. Dla człowieka, który tej prawdy nie rozumie, nie powinno być miejsca nauczyciela, czy dyrektora w polskiej szkole. Jestem pewien, że dyrektorzy czeskich szkół doskonale tę prawdę znają i konsekwentnie ją stosują w praktyce.

W tym świetle nie jest istotny spór o to, co powinno, a co nie powinno PZKO, o to, czy była dwójka więcej, czy mniej dzieci. Nie stanowi meritum sprawy, czy konkurs na miss podupadł, z powodu, czy nie z powodu Czechów, bo oni i tak się wszędzie wcisną, jak woda do strzewików, itd. To nie jest żadne usprawiedliwienie. Za to jest odpowiedzialny dyrektor, żeby nie doszło do takich rzeczy. A skoro doszło, nie szukać winy wszędzie indziej, tylko nie u siebie.

Francek 26.03.2007 00:42

...

Nauka w szkole, to nie tylko rozwijanie umysłu, ale także kształtowanie człowieka, osobowości, postawy, w tym postawy wobec swojego narodu i społeczności lokalnej.

[...]

Francek 26.03.2007 01:43

Właśnie tak uważam. Jakkolwiek sam mam do PZKO wiele zastrzeżeń, głównie natury ideologicznej, jednak praktycznie nie ma innej organizacji tak integrującej polskie społeczności na Zaolziu, jak PZKO. Dopóki nie powstanie coś lepszego, trzymajmy sie sprawdzonego modelu działania. Chyba, że celem jest spowodowanie, żeby polskie społeczności się rozpadły, zatomizowały i wtopiły w społeczeństwo czeskie.

Tu koniec cytatów z portalu 3nec. Pan Roman Wróbel zastanawia się w swoim sprostowaniu, „czy miał mnie kiedy przyjemność poznać“. Zapewniam, że nie. Jako dziennikarz z wieloletnim stażem nie zdecydowałabym się  jednak na zamieszczenie oprotestowanej przez niego korespondencji, gdyby nie dotarły do nas innformacje na ten temat także z innych źródeł,  m.in. ze źródła drukowanego jakim jest Głos Ludu. Przed zamieszczeniem omawianej tu korespondencji czytaliśmy m.in. wywiad z p. Janą Cienciała, obecną dyrektor likwidowanej szkoły, zamieszczony 13.03.br. na łamach tej gazety.

Oto jego dosłowna wersja, przeniesiona z www.glosludu.cz:

TA  SZKOŁA WCIĄŻ ŻYJE

Na ostatnim posiedzeniu Samorząd Miejski w Trzyńcu zadecydował o zamknięciu polskiej szkoły na Tarasie. Z pytaniem o to, jak obecnie funkcjonuje szkoła, zwróciłam się do pełniącej obowiązki dyrektora Jany Cienciała. Spotkałyśmy się w szkole, na biurku w dyrekcji leżą kopie artykułów prasowych piszących o „optymalizacji polskiego szkolnictwa”. Pytam więc, jak żyje się w szkole, nad którą zapadł wyrok likwidacji? Czy to prawda, że szkoła umiera, że spada poziom nauczania?

 To nas obraża i niesamowicie rani. Uczymy normalnie, normalnie pracujemy. Bierzemy udział w konkursach. Właśnie teraz Tomek Cienciała, uczeń 5. klasy zdobył drugie miejsce ex aequo w powiatowych eliminacjach olimpiady matematycznej Pikomat. Marysia Cicha uplasowała się tuż za nim. Przygotowujemy się bardzo aktywnie do międzynarodowego konkursu matematycznego Kangur. Z każdej klasy liczna grupka dzieci bierze udział w konkursie, zdobywają dobre wyniki. Wierzę, że w tym roku będzie tak samo. Szkoła więc żyje, działa, pracuje, przygotowuje się do konkursów. Nie wiem naprawdę, skąd te informacje, że spada jakość nauczania. Często namawiam uczniów, by brali udział w tzw. testach porównawczych. Właśnie przed chwilą przeglądałam wyniki testów z 2005 r. i dla naszej szkoły wcale nie były takie złe. Bo jeżeli w testach z matematyki tzw. percentil wynosi w Trzyńcu 20, a w naszej szkole 53, to chyba nie jest najgorzej. Wręcz przeciwnie! Podobnie sprawa ma się z testami z języka czeskiego.

. A jak radzą sobie absolwenci szkoły? To również może być miernikiem jakości nauczania.

Uczniowie kontynuują naukę w gimnazjum, w akademiach handlowych, przemysłówkach. Potem studiują w kraju i za granicą. W tym roku tylko dwaj dziewiątacy wybierają się do zawodówek. Reszta chce rozpocząć naukę w szkołach średnich z maturą. W zeszłym roku też dosyć pokaźna grupka poszła do czeskocieszyńskiego Gimnazjum. Wielu z byłych uczniów odwiedza nas później. Mówią, że kiedy będą mieli dzieci, to również poślą je do tej szkoły. Choć wszystko wskazuje na to, że nie będą już mieli tej możliwości..

Wiele osób myśli, że uciekają ze szkoły nauczyciele i że nie mają już motywacji do dalszej pracy.

Tak, burmistrz Věra Palkovská stwierdziła kiedyś, że poziom nauczania obniży się, kiedy zaczną uciekać ze szkoły nauczyciele. Ale to jest absurdalne stwierdzenie. W każdej szkole dochodzi do rotacji pracowników. Ktoś odchodzi, ktoś nowy przychodzi. To nie ma nic wspólnego z jakością nauczania. Na razie ze szkoły odeszła jedna nauczycielka, która uzyskała lepszą propozycję pracy. To zdarza się w każdej profesji. Jeżeli ktoś otrzyma lepszą posadę, to oczywiście z niej skorzysta. Druga nauczycielka za chwilkę wybiera się na urlop macierzyński. To nie ma nic wspólnego z zamykaniem szkoły i nie należy mieć przecież o to do niej pretensji. Nikt więcej nie odchodzi, nie planujemy przedwczesnego „rozpuszczenia” szkoły, jak niektórzy sugerują.

Jak długo jest Pani związana z tą szkołą?

W szkole pracuję od 1991 roku. W 1993 r. zostałam zastępcą ówczesnej dyrektor Ireny Małysz. W latach 1995-2000 pełniłam również obowiązki ekonomisty i księgowej. Jeżeli chodzi o stronę finansową, szkoła nie ma żadnych problemów. Dzięki obniżonym limitom dla szkół narodowościowych do dnia dzisiejszego nigdy nie brakowało nam pieniędzy i miasto nie musiało nas dodatkowo finansować. To wydaje mi się limitujące

.Jak długo nauczyciele wiedzieli o planowanym zamknięciu placówki?

Nie wiedzieliśmy o niczym. To znaczy, domyślaliśmy się, że szkoła przestanie kiedyś istnieć, że będzie za mało dzieci. Ale byliśmy przekonani, że skoro na razie mamy dotrzymane limity uczniów w klasach, to nie ma podstaw do zamknięcia placówki. Zostaliśmy postawieni w bardzo trudnej sytuacji. Dyrektor Roman Wróbel przez cały czas powtarzał: „moi nauczyciele wszystko wiedzą”. Nic nie wiedzieliśmy. Nie mieliśmy szansy, by jakkolwiek zareagować. Roman Wróbel pracował w miejskiej komisji szkolnej i razem z nią przygotowywał projekt „optymalizacji polskiego szkolnictwa” (czyli likwidacji szkoły – podkreślenia w odpowiedziach i przypisek - A.S.). Nie poinformował nas o niczym. Trzeba jednak podkreślić, że związał mu w pewien sposób ręce obowiązek milczenia (? – A.S.), który był nałożony na komisję.

Więc kiedy Pani dowiedziała się o likwidacji?

Pamiętam dokładną datę. Dowiedziałam się o tym 13 listopada 2006 r. Wtedy Roman Wróbel już miał zapewnioną posadę w Bystrzycy i podczas przekazywania dokumentów przekazał mi również projekt „optymalizacji polskiego szkolnictwa”. Powiedział, że jeszcze z tym będę sobie musiała poradzić. Naprawdę zostałam postawiona w bardzo trudnej sytuacji. Z dnia na dzień musiałam objąć obowiązki dyrektora i natychmiast okazało się, że chodzi o obowiązki dyrektora likwidowanej szkoły. Pół żartem, pół serio mówię, że Roman Wróbel jest dobrym organizatorem i zamknięcie placówki też dobrze zorganizował. Nie zgadzam się wcale z jego zdaniem na ten temat. Tę szkołę trzeba utrzymać. Niestety razem z jej likwidacją będzie nas Polaków na Tarasie ubywać. Wielu rodziców, na przykład z mieszanych małżeństw pośle dzieci do czeskiej szkoły.

. Jak wspomina Pani obrady Samorządu Miejskiego?

Tyle półprawd, które wypowiedziała pani burmistrz Palkovská, dawno nie słyszałam. Powiedziała, że mamy trzy połączone klasy – w rzeczywistości są tylko dwie. Albo, że w Trzyńcu są trzy polskie szkoły – nasza, przy ul. Dworcowej i w Oldrzychowicach. Przecież oldrzychowicka placówka już od dłuższego czasu nie jest samodzielna. Słowa o niskim poziomie nauczania też nie były niczym konkretnym podłożone. To było przykre.

Przed szkołą jeszcze półtora roku...

Niekoniecznie. Teraz otrzymałam zarządzenie, by przeprowadzić wśród rodziców imienną ankietę, do której szkoły będą posyłali dzieci w przyszłym roku szkolnym. Wyniki ankiety muszę w czwartek przekazać władzom miasta. Od liczby uczniów zależy, czy ta szkoła będzie istniała jeszcze w przyszłym roku, czy też zamkną ją już w czerwcu. Boję się, by ta ankieta nie stała się wyrokiem śmierci dla szkoły. Z jednej strony Samorząd Miejski dał szkole jeszcze rok i pół, a parę dni potem prowadzone są kroki, które mogą ją zlikwidować jeszcze w tym roku. To też jest bardzo dziwne.

A jak było z zapisami do pierwszej klasy? W telewizji kablowej, która promowała szkoły przed zapisami, polska szkoła na Tarasie się nie pojawiła. Nie pojawiły się też żadne informacje o zapisach np. w „Głosie Ludu”.

Tak, redaktorka z telewizji kablowej dzwoniła do nas, że chciałaby zrobić reportaż. Wtedy powiedziałam, by tylko przekazała informację o tym, że są zapisy. Bo czym niby mam przyciągać dzieci do tej szkoły? To byłoby nie w porządku wobec rodziców. Nie chciałam potem słuchać wyrzutów, że obiecałam otworzyć następną klasę, a szkoła w rzeczywistości została zlikwidowana.

 Jak w tym wszystkim znajdują się rodzice?

Rodzicom chodzi w pierwszym rzędzie o dobro dziecka a dopiero potem o szkołę. I nie można im się dziwić. Teraz młodzi ludzie już nie myślą kategoriami zachowania polskiej szkoły, ale kategoriami, co będzie lepsze dla mojego dziecka. Oczywiście to nie jest tak, że los podstawówki jest im obojętny, przecież wielu z nich się tutaj uczyło. Jednak jeżeli rodzic ma na przykład wysłać jedno dziecko do pierwszej klasy na ul. Dworcową, a drugie dziecko jeszcze mogłoby kontynuować naukę w czwartej klasie w naszej szkole, to normalne, że będzie się zastanawiał, czy nie posłać oboje dzieci na ul. Dworcową. Jednak prawda jest taka, że los szkoły zależy teraz tylko od rodziców. Mam taką skromną nadzieję, że nasze polskie środowisko się zmobilizuje i pozwoli szkole istnieć jeszcze w przyszłym roku. Ta szkoła cały czas żyje, dzieci kształcone są na wysokim poziomie. Ten poziom, wbrew opiniom władz miasta i wbrew przeciwnościom, będziemy podtrzymywali i starali się go podwyższać. (13 marca 2007, str. 3)

Na zakończenie jeszcze fragment wywiadu z p. Wróblem, zamieszczonego w Głosie Ludu 31 marca w2007, odnoszący się bezpośrednio do zamieszczonego przez nas tekstu. Na pytanie red. Jacka Sikory „Pana zdaniem walka o utrzymanie samodzielnej polskiej „dwójki” jest zatem walką z wiatrakami?” były dyrektor tej szkoły odpowiada:

„Broń Boże! Jeśli ktoś chce o nią walczyć, to niech walczy (podkreślenie – A.S.). Niech jednak stosuje zasady „fair play”, bez stosowania ciosów poniżej pasa. A takim ciosem poniżej pasa są np. słowa o tym, że dyrektor ucieka niczym szczur z tonącego statku do bystrzyckiego ratusza /.../ A jeszcze gorzej było na stronach internetowych www.zaolzie.org. Jak mówię – szanuję poglądy innych i żądam, aby inni szanowali moje poglądy. A tu pojawiają się słowa o zdradzie, o „szkopyrtokach”. A co najważniejsze – ludzie się boją. /.../ Wiadomo, ja się nie boję i tak samo uczyłem swoje dzieci w szkole... ”

  Ocenę tych słów zostawiam Czytelnikom. Całość wywiadu zamieszczono na stronie Głosu Ludu (www.glosludu.cz). Jeśli natomiast chodzi o „fair play”, to konia z rzędem temu, kto w naszym marcowym numerze znajdzie słowo szkopyrtok, lub co gorsza szczur. Autor korespondencji pisząc o ucieczce z tonącego statku  miał zapewne na myśli przysłowie o kapitanie, który wraz z tonącym okrętem „idzie pod wodę”. Pan Wróbel najwidoczniej czuł się źle w roli kapitana, więc skojarzył z sobą inne przysłowie, w którym występują te niezbyt sympatyczne, acz ponoć bardzo chytre zwierzaki.

Na zakończenie jeszcze mała refleksja. Dlaczego ludzie się boją? Dlaczego muszą się bać ci co walczą o prawa przysługujące ich społeczności, zaś chodzić z podniesioną głową mogą ci, co się lubią kłaniać obcym? Pan Wróbel w swoim sprostowaniu wyraził obawę, że zostałam „wykołowana przez autorów” opublikowanego przez nas artykułu. Ja niestety - po przeczytaniu wywiadu zamieszczonego w Głosie Ludu 31 marca 2007 - nabrałam przekonania, że jednak nie zostaliśmy przez nikogo wprowadzeni w błąd. Utwierdziły mnie w tym przekonaniu dwa zdania p. Wróbla z tego wywiadu :  „Zrozumiałem, że jako dyrektor muszę myśleć koncepcyjnie. Absolutnie nie zgadzam się z tym, że szkołę trzeba utrzymywać do granic wytrzymałości, do końca”.     Nic dodać, nic ująć!